Κ. Βάρναλης: Πρωτομαγιά του 1944

Πρωτομαγιά του 1944

Πέσε στα γόνατα, προσκύνα το πανάγιο χώμαμε την ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη,όποιος και να ’σαι, όθε και να ’σαι κι ό,τι — άνθρωπος να ’σαι!Πιότερο, αν είσαι του λαού ξωμάχος, χερομάχος,5φτωχόπαιδο, που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσειςτον αδερφό σου αντίκρα σου — με μάνα εσύ και κείνος!Ετούτ’ η μάντρ’ αγνάντια σου το σύνορο του κόσμου.Σ’ αυτήν απάνου βρόντηξεν ο Διγενής το Χάρο.Ήτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κι έξω10(έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλοσύνη)που αράδιασε πά’ στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένουςκαι θέρισε με μπαταριές οχτρός ελληνομάχος,όχι έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παλικάρια.Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα,15μόν’ ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι.Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλουςκι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος.Κι είναι από τότες Μάης εδώ, φως όλα μέσα κι έξω.Κόλλα τ’ αυτί και την καρδιά στο ματωμένο χώμα.20Στον Κάτου Κόσμο τραγουδάνε πάντα και χορεύουνκι αν κάπου ανάκουστος καημός θολώνει τη λαλιά τους,δεν είναι που τη μάνα τους τη μαύρη ανανογιούνταιπαρά που τους προδώσαν απορρίμματα δικά μας.Κι αν πέσανε για το λαό, νικήσαν οι προδότες,25που τώρα εδώ κατάχρυσοι περνούν και μαγαρίζουν,και τώρα πιο τους μάχονται και τους ξανασκοτώνουν!Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους!Απ’ τα ιερά τους κόκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι,θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κι η λευτεριά του ανθρώπου.30Κι είναι χιλιάδες στην Ελλάδα όμοιοι Πανάγιοι Τάφοι.